ویژه نامه اجلاس سازمان جهانی کار- ژوئن ۲۰۲۳
گردآورنده: امیرجواهری لنگرودی
andishe.gbg@hotmail.com
فهرست مطالب:
* یادداشت گردآورنده.
* نامه رضا شهابی از زندان اوین
* نامه سرگشاده علی نجاتی.
* نامه سرگشاده کارگران، معلمان و تشکلهای مختلف کارگری ایران به شرکت کنندگان در یکصد و یازدهمین اجلاس سالانه سازمان جهانی کار ژنو!
*کانون مدافعان حقوق کارگر: خطاب به کنفدراسیون اتحادیه های کارگری همزمان با برگزاری یکصد و یازدهمین کنفرانس سازمان جهانی کار
* فراخوان تشکیل کمیته برگزاری تظاهرات درهمبستگی وپشتیبانی ازجنبش کارگری ایران درمقابل سازمان جهانی کار– ژنو در کلاب هاوس!
* فراخوان تشکیل کمیته برگزاری تظاهرات/ ۹ ژوئن؛ اعتراض به حضور جمهوری اسلامی در اجلاس جهانی کار!
* فراخوان سندیکاهای کارگری فرانسه و سوئیس به تظاهرات در حمایت از فعالین کارگری و معلمی زندانی و در اعتراض به سرکوب ها در ایران!
* درخواست از اتحادیه های کارگری: از تظاهرات ۹ ژوئن علیه حضور جمهوری اسلامی در سازمان جهانی کار حمایت کنید!
* دردفاع ازکارگران ایران اقدامات اضطراری ضروری است!
* همبستگی با کارگران ایران در آستانه ی صد و یازدهمین اجلاس سالیانه سازمان جهانی کار ازکشور دانمارک!
* همبستگی با کمیته جنبش کارگری در ایران SWIE فدراسیون بین المللی پناهندگان عراقی. IFIR
* بیانیه مشترک نهادهای چپ و دموکراتیک: اعتراض به حضور جمهوری اسلامی در سازمان جهانی کار!
* فراخوان تجمع دراعتراض به حضورجمهوری اسلامی دراجلاس سالیانه سازمان جهانی کار وبرای همبستگی با مبارزات کارگران درایران! * تریبون کارگری تلویزیون برابری: جنبش کارگری ، موقعیت کنونی آن و اجلاس سازمان جهانی کار
* گفتگوی رادیو همبستگی استکهلم با جمشید مهر در پشتیبانی از جنبش کارگری ایران مقابل سازمان جهانی کار (ILO) – ژنو میدان ملل
*************
یادداشت امیرجواهری لنگرودی
سرکوبگران کارگران ایران را ازسازمان جهانی کار اخراج کنید!
متحد و یکپارچه علیه حضور مزدوران جمهوری اسلامی که در هیکل قلابی نمایندگان کارگران ایران دریکصدویازدهمین اجلاس سازمان جهانی کارخودراجا زده اند،اقدام ورزیم!
امسال یکصدویازدهمین اجلاس سالیانه “سازمان جهانی کار” (ILO)درروزهای ۵ تا ۱۶ ژوئن۲۰۲۳ درمقراین سازمان درژنو برگزار می شود.
رژیم اسلامی ایران، نظامی برآمده ازیک انقلاب توده ای استکه؛ سرکوب و ارعاب را با مسخ انقلاب و واژگان آن، درجامعه ی ایران ازآغازوتا امروزادامه داده است. رژیم اسلامی ایران ازهمان نخستین روز به دست گرفتن قدرت، کارگران را فعله خواند و با یک قانون کاربه غایت ارتجاعی،تمامی نهاد ها و تجمعات ، شوراها وتشکلات مستقل برآمده از متن انقلاب اعم از شورا های کارگری، دهقانی، کارمندی، شوراهای معلمان، بیکاران، زنان و …خبرنگاران مستقل را آماج حملات باندهای سیاه اسلامی قرارداد. توگویی رسالت این نظام، سرکوب انقلابیون و مبارزان، تمامی کسانی بود که انقلاب را به مفهوم کنشگری انسانها درکلیه ی سطوح زندگی اجتماعی اعم از محیط کار یا زندگی خود میدانستندو اساسا برای آن و تعمیق آزادی و عدالت اجتماعی به پا خاسته بودند!
به همین دلایل مشخص بود که درابتدای کار، شوراهای کارگری مستقل به ضرب چماق اسلام ناب محمدی،به شوراهای اسلامی تبدیل گشتند تا بمثابه پلیس مخفی و ابزار سرکوب واژه ی «اسلام» به اسم شب «سرمایه» بدل گردد. آنجا که می گفتند: «اسلام درخطر است» بدان معنا بود که سرمایه حضرات به خطرافتاده است. چنین بود که کارگران ایران بازهمچون گذشته،ازداشتن هرگونه تشکل مستقل وخودگردان محروم ماندند تا امنیت سرمایه در پناه اسلام سیاسی محفوظ بماند.
رژیمی با این صفات ومشخصات، درحالی که دهها مبارز و فعال شورایی و سندیکایی و و اتحادیه ای اعم از زنان فعال – کارگر – معلم – بازنشسته- دانشجو – فعال محیط زیست – کولبر- سوختبر را به حبس های بلندمدت محکوم ساخته وکارگران رابیشرمانه وددمنشانه درملاءعام شلاق میزند،ریاکارانه به عنوان نماینده ی کارگران ایران در نشست های سالانه ی سازمان جهانی کارحضور می یابد و این حضور ننگین و نفرت آور، علیرغم تظاهرات هرساله ی مخالفین نظام و مدافعات حقوق کارگران دربرابرمقراروپایی سازمان ملل متحد درژنوواعتراضات کتبی کوشندگان ایرانی و سندیکاهای مستقل کارگری بین المللی، همچنان با بی تفاوتی این سازمان روبرومیشود.
پرسش اساسی این استکه: چرا با وجود اعتراض طولانی مدت تشکلهای مستقل کارگران ایران، همچنان کسانی به عنوان نمایندگان کارگری ازجانب نهادهایی مانند “خانه کارگر”، “شورای عالی نمایندگان کارگری”، “کانون عالی انجمنهای صنفی وشورای اسلامی کار” دراجلاس های سازمان جهانی کارشرکت می کنند که نه تنها منتخب کارگران ایران نبوده بلکه ازاعضای تشکلهای دولتی کارگری هستند که درسرکوب وبه انحراف کشاندن مبارزات کارگران ایران دخالت آشکارومستقیم دارند؟
از این جهت کارگران ایران و نهادهای مستقل کارگری آنان را نه تنها به عنوان نماینده نمی شناسند بلکه برطبق ماده۲اساسنامه “سازمان جهانی کار” که بر مستقل بودن نهادهای کارگری تاکید دارد، خواهان اخراج آنان از اجلاس امسال و خاتمه سیاست های مماشات گرانه با این نمایندگان دروغین کارگران ایران هستند.
باید افزود دولت جمهوری اسلامی نه تنهاهیچ یک ازمقاوله نامه های مختلف سازمان جهانی کار به ویژه مقاوله نامه ۸۷ درباره حق آزادی تشکل وحفاظت ازحق سازمانیابی ومقاوله نامه ۹۸ درخصوص حق قراردادهای پیمان دسته جمعی را اجرانمی کند و آنها را نقض و زیر پا می نهد اما همچنان تشکلهای مستقل کارگری را به شدت تمام مورد سرکوب قرار می دهد. برپایه آنچه که در نامه های دو فعال کارگری شناخته شده ایران، آقایان رضا شهابی از فعالان سندیکای کارگران شرکت واحد تهران و حومه از زندان اوین و آقای علی نجاتی فعال بازنشسته سندیکای کارگران نیشکرهفت تپه،به اجلاس امسال فرستاده اند، هر یک آنان یادآور گشته اند: تنها درمدت یکسال گذشته دهها مورد از بازداشت، محاکمه و زندانی شدن فعالین کارگری و احضار آنان ثبت شده است… اتهامات اغلب این فعالان کارگری و صنفی “اقدام علیه امینت ملی” یا “تبلیغ علیه نظام” و سایراتهامات نخ نما اعلام می شود درحالی که”جرم”هریک آنان تنهادفاع ازحقوق کارگران است.بسیاری ازاین دستگیر شدگان با بدرفتاری هاوفشارهای زندان وخشونتهای شدید روبرواند. بخشی ازآنان مشخصا آقای داوود رضوی به دلیل عدم رسیدگی درمانی و پزشکی و ممانعت از دریافت داروهای ضروری، با دشواری تمام دوران زندان خود را می گذرانند.
ازاینرو ما همصدا با نامه رضا شهابی از زندان اوین و نامه سرگشاده علی نجاتی از کف خیابان و بسیاری فعالان دیگر، پژواک فریاد آنان علیه این حضور شرم آور نمایندگان قلابی کارگران خود گمارده رژیم اسلامی میشویم و به صدای بلند میگوییم:
سازمان جهانی کار جای سرکوبگران کارگران نیست.
لذا ماهمه ی نهادها،تشکلها وفعالان سیاسی وکارگری رافرامیخوانیم تادرحرکت اعتراضی پیش رو،درتماس بانهادهای بومی و یا بین المللی کشور محل اقامت خود در سراسرجهان، همانند الگوی موفق” کلکتیوسندیکاهای کارگری فرانسه” ومتحدین آنان ، صدای اعتراض کارگران ستمدیده ی ایران بوده،خواهان اخراج نمایندگان حکومت سرکوبگرجمهوری اسلامی ایران از”سازمان جهانی کار”وجایگزینی آنان با نمایندگان راستین کارگران کشور ایران باشند.
همچنین صدای زندانیان سیاسی – عقیدتی در زندان هیا ایران باشیند و آزادی یکایک آنان را برزبان آورند.
از آنجا که بخشی از این سازمان جهانی سه جانبه گرا را نمایندگان کارفرمایان و دولتها تشکیل میدهند، تنها صدای یکپارچه ی نمایندگان سندیکایی، اتحادیه ای و کارگری مستقل ازمنافع دولت هاست که میتواند سرکوبگران کارگران ایرانی حاضر در این اجلاس را رسوا کنند و برای اخراج آنها اقدام ورزند!
**************
پیام رضا شهابی به نمایندگان اتحادیه های کارگری مستقل از دولت و کارفرما، حاضر در کنفرانس سال ۲۰۲۳ سازمان‌جهانی کار!
با درودهای گرم،
من رضا شهابی هستم، راننده شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه و عضو هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، از پشت دیوارها و میله های به هم تنیده ی زندان اوین به شما نمایندگان تشکل های کارگری مستقل از کارفرما و دولت حاضر در این نشست درود میفرستم.
از سال ۱۳۸۳، یعنی از بدو بازگشایی سندیکا من و همکارانم بارها بازداشت، اخراج، زندان، و شکنجه شده ایم. از سال ۱۳۸۹ تا سال ۱۳۹۶ به خاطر؛
– مبارزات اتحادیه ای
– مبارزه بر سردفاع از حقوق کارگران
– مبارزه برای یک زیست انسانی و شرافتمندانه
با اتهامهای واهی و پرونده سازیهای دروغین
تحت شدیدترین سرکوبها قرار گرفتیم. من شخصا درین فاصله در زندان بودم و در آنجابه دلیل ضرب و شتم و شکنجه از ناحیه گردن و کمر تحت عمل جراحی قرار گرفتم.
در اردیبهشت ۱۴۰۱به خاطر گفتگو و همفکری با همکاران راننده و اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد و سندیکاهای صنفی از جمله دو عضو سندیکای معلمان فرانسه، فعالین صنفی معلمان، بازنشستگان، نویسندگان، زنان، دانشجویان، دوباره به دلیل فعالیت صنفی و حق خواهی و اعتراض به وضعیت اسفبار دستمزد، معیشت، مسکن، بهداشت و آموزش کارگران، و بعد از روز جهانی کارگر ۱۴۰۱، مثل روال گذشته ،با پرونده سازیهای دروغین و اتهامهای واهی و کذب مواجه شده ایم و کنشگران زیر یا هنوز در زندان هستیم، یا در انتظار ابلاغ احکام ظالمانه:
رضا شهابی، داوود رضوی، حسن سعیدی از سندیکای کارگران شرکت واحد
کیوان مهتدی و آنیشا اسدالهی مدرس زبان انگلیسی و مترجمان سندیکای کارگران شرکت واحد،
ریحانه انصاری نژاد فعال کارگری، ژاله روحزاد، فعال بازنشسته ی معلمان رسول بداقی، جعفر ابراهیمی، محمد حبیبی، مسعود نیکخواه، اسکندر لطفی، شعبان محمدی از اعضای کانونهای صنفی معلمان، و همچنین تعدادی از حامیان و فرزندان کارگران.
رفقا و هم طبقه ایها،
نظام حاکم در کشور ما از بدو تاسیس، شمشیر را از رو بر تمام کارگران و مزدبگیران بسته، و اولین کارش خارج کردن سندیکاها و تشکلهای مستقل کارگری از قانون کار، محدود و جایگزین کردن آنها با تشکل های دولتی و فرمایشی و انتصابی یعنی خانه کارگر، شورای اسلامی کار و مجمع نمایندگان کارگران بوده که همگی زیر نظارت و هدایت حکومت و دولت همچون پلیس مخفی در کارخانه ها و کارگاهها فعالیت کرده و اجازه نمیدهند صدای اعتراض کارگران بلند شود و کارگران معترض را شناسایی و به نیروهای امنیتی یا مدیریت گزارش میکنند. به عنوان نمونه، در شرکت واحد اتوبوسرانی تهران، شوراهای اسلامی کار رانندگان معترض را به حراست و شورای تامین استان معرفی کردند و به دستور نیروهای امنیتی در جلسات ساختگی “کمیته انضباط کار” کارگران حق طلب و معترض را اخراج کردند که خود ما از جمله ی آن کارگران اخراجی هستیم. ما به دلیل تشکیل سندیکا بر اساس مقاوله نامه های۹۸ /۸۷ سازمان جهانی کار و حق خواهی و درخواست یک زندگی عادلانه، و اجرای طبقه بندی مشاغل سخت و زیان آور و… با گزارشات کذب تعدادی از اعضای شورای اسلامی کار و خانه کارگر به نیروهای امنیتی مستفر در کارگاهها از کار اخراج، بازداشت، و زندانی شدیم، و در حال حاضر هم دوباره به همان دلایل در زندان هستیم.
آخرین خبر این که در حالیکه ما بیش از یکسال است که در زندان بسر می بریم، پرونده جدیدی علیه حسن سعیدی، کیوان مهتدی و خود من گشوده شده است.
دوستان گرامی،
در اجلاس شما، نمایندگان به ظاهر کارگری از ایران نیز شرکت دارند. آنها نمایندگان کارگران ایران نیستند، چون اساسا در یک روند دموکراتیک و به دور از اجبار و رعب و ترس از اخراج توسط مدیریت و نیروهای امنیتی و کارفرما انتخاب نشده اند. این افراد که با رأی گیری نمایشی، اگر اصلا انتخاباتی در کار بوده باشد، معرفی شده اند، فقط به خاطر منافع خود و برای استفاده از امتیازات و رانت دولتی هر آنچه کارفرما و دولت گفته انجام داده اند. آنها هرگز کنار کارگران نبوده اند، بلکه برعکس در تمام بزنگاهها علیه کارگران اقدام کرده اند. بر هیچکس پوشیده نیست که آنها ابزار و وسیله ای در دست کارفرما و دستگاه امنیتی حکومت هستند، ماشین امضا برای تائید اخراج کارگران و ظاهرسازی برای روندهای ظالمانه علیه طبقه کارگر هستند.
درد کارگران در ایران زیاد است و خارج از حوصله شما عزیزان. حرف نهایی ما با شما همکاران این است:
کشوری که پای مقاوله نامه ها و میثاقهای بین المللی سازمان جهانی کار را امضا میکند، از جمله مقاوله نامه های بنیادین کار که برای همه دولتهای عضو الزام آور هستند، نه تنها آنها را اجرا نمیکند، بلکه شرایط سخت تر و غیر انسانی تر برای تمام زحمتکشان و مزدبگیران، چه زن و چه مرد، در تمام کارگاهها، مدارس، بیمارستانها، شرکتهای پیمانکاری و خصوصی به وجود میآورد.
مزید بر این، تورم بالای ناشی از سیاستهای سوداگرانه و رانتی، کارگر را در وضعیتی از ضعف قدرت خرید قرار داده که حتی در شرایط شاغل بودن باز هم توان پرداخت بخشی از هزینه ها مانند اجاره مسکن را ندارد، اما در همان حال باز هم از ترس اخراج، زندان و شلاق خوردن باید به این شرایط غیر انسانی تن دهد. کارگری که نه تنها صدایی در اجلاسهای جهانی که به نامش برگزار میشوند ندارد، بلکه می بیند که این نهاد نیز به اشغال همان بانیان شرایط اسف بار زندگی او درآمده است.
کشوری که اجازه تشکیل سندیکا و تشکل مستقل را نمیدهد، حق مسلم کارگران برای اعتصاب را به جرم امنیتی بدل میسازد، و اجازه انتخاب نمایندگان کارگری در یک روند دموکراتیک را نمیدهد، و هر وقت صدای اعتراض کارگری بلند شده با اخراج و زندان و شلاق و شکنجه مواجه شده، همین دستگاه امنیتی نمایندگان انتصابی و فرمایشی خود را به نام نمایندگان مستقل کارگری به مجامع بین المللی از جمله اجلاسهای سازمان جهانی کار اعزام میکند. مگر میشود یک فرد نزدیک به سه دهه دبیر کل “خانه کارگر” باقی بماند، و همزمان ۶ دوره نماینده ی مجلسی باشد که همه از فیلترهای سفت و سخت و انتصابی آن آگاه هستند؟ و در تمام این دوران مصوبات بیشمار علیه کارگران تصویب شده است. چطور است که اعضای خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار مستقیما در سرکوب مجمع عمومی کارگران شرکت واحد نقش داشته اند و آن را جزو افتخار خود در خدمت به حکومت میدانند، اما باز هم خود را به اسم نماینده ی منتخب کارگران جا میزنند؟ چطور میتوان به این افراد تا جایی اعتماد کرد که آنها برای پستهای بالاتر در سازمان جهانی کار انتخاب شوند؟
از تک تک نمایندگان محترم کارگری در اجلاس سازمان جهانی کار تقاضا دارم به درخواست کارگران تحت ستم و ظلم ایران، که در شرایط نابرابر با کمترین امکانات صرفاً برای زنده ماندن تلاش میکنند، توجه داشته باشند. در این مدت دنیا به وضوح شاهد وقایع اسف بار و ستم و بهره کشی و خشونت بی نهایت علیه زحمتکشان، جوانان، زنان، و اقلیتهای این سرزمین بوده است، به طوری که دیگر اتهامات تکراری همچون پرونده سازیهای امنیتی، یا بهانه تراشیهای دیگر، نمیتواند دستهای خونین این آقایان را بشوید. از شما میخواهیم که در کنار کارگران ایران بایستید و؛
– این ماموران امنیتی را که به عنوان نمایندگان کارگران ایران به سازمان جهانی کار فرستاده اند، در هیئت مدیره سازمان جهانی کار یا در کمیته های کارگری و غیره نپذیرید،
– خواهان اخراج آنها باشید،
– در انظار عمومی خواستار آزادی کلیه کارگران و فعالین صنفی زندانی باشید،
– اجرای کامل مقاوله نامه های سازمان جهانی کار بخصوص در رابطه با حق سازمانیابی، مذاکرات جمعی و آزادی تشکل را مطالبه کنید.
با همبستگی،
رضا شهابی،
زندان اوین، تهران
۱۲ خرداد ۱۴۰۲
تماس با کانال تلگرامی سندیکای کارگران شرکت واحد:
@Vahed_Syndica
*************
نامه سرگشاده علی نجاتی به بهانه اجلاس سالانه
سازمان جهانی کار در ژنو
صدای ما را از پشت میله های زندان و کف خیابان ها بشنوید!
من یک کارگر بازنشسته هستم که عمری در رنج و کار و زحمت زیسته ام.
زندگی و سرنوشت من به مانند میلیون ها کارگر دیگر با ستم و استثمار و فقر رقم خورده است.
ان زمان که من بعنوان یک کارگر شاغل در مراکز کار و تولید برای داشتن لقمه ای نان، نیروی کارخود را در اختیار صاحبان سرمایه قرار می‌دادم، ستم و استثمار و بردگی را با تمام وجودم درک کردم.
امروز در مقام یک کارگر بازنشسته صحبت می کنم، بازنشسته اجباری. کارگری که در جریان اعتراضات به حق در نیشکر هفت تپه با هزاران کارگر دیگر برای کسب مطالبات پایمال شده فریاد زدیم و به خیابان ها آمدیم تا شاید صدای ما شنیده شود و بتوانیم به حداقل هایی دست پیدا کنیم.
در ادامه اعتراضات پر شکوه کارگران هفت تپه در سال ۱۳۸۷ توانستیم با تلاش و همت کارگران مبارز و حق طلب، تشکل کارگری مستقل خود را با رای گیری ایجاد کنیم.
من و جمع دیگری از کارگران بعنوان هیئت مدیره سندیکای کارگران نیشکر هفت، انتخاب و عهده دار مسئولیت شدیم.
اما دولت و حکومت مدافع صاحبان سرمایه در ایران تاب نیاورند و هجوم خود را به ما شروع کردند. از توطئه تا تفرقه اندازی، از تهدید و ارعاب تا بازداشت و زندانی کردند، از سلول های انفرادی و نهایتا اخراج از محل کار.
این سرنوشت تمام کارگرانی است که در ایران تحت حاکمیت مدافعان ستم و استثمار بخواهند تشکل مستقل از دولت و کارفرما را به نیروی خود ایجاد کنند.
سهم من و تمامی اعضای سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه و دیگر کارگرانی که مطالبه گر هستند و برای ایجاد تشکل های مستقل کارگری تلاش می کنند، اخراج و زندان بوده و هست.
نهاد های پلیسی امنیتی با اتهامات واهی اغتشاش گر، اقدام علیه امنیت ملی و جاسوس بيگانگان! به ما حمله ور می شوند.
جالب است که طی چند روز گذشته چندین تن از افراد دو تابعیتی که به اتهام جاسوسی! محاکمه و احکامی برای آنها صادر شده بود، با هواپیما به کشور های بیگانه! با دست گل برگردانده شدند، اما کارگران خوش نامی چون رضا شهابی، داود رضوی و حسن سعیدی که به اتهام کاملا واهی و بی پایه و اساس جاسوسی تحت پوشش ملاقات با دو نفر فرانسوی بازداشت شده اند، همچنان در وضعیت بسیار بد و نا مساعدی در زندان های حاکمیت هستند.
این دروغ بزرگی است که رفقای ما را به آن بهانه بازداشت و زندانی کرده اند. جرم این عزیزان تنها ایجاد و تبلیغ و ترویج ایجاد تشکلهای مستقل کارگری و کسب مطالبات پایمال شده کارگران بوده و هست.
در ایران ، کارگرانی که چندین ماه دستمزد خود را دریافت نکرده اند و ناچار می شوند به این بی حقوقی آشکار اعتراض کنند، بازداشت می شوند، و در بسیار ی از موارد جریمه نقدی شده و یا با احکام شلاق رو برو می شوند، یکی از نمونه های اینچنینی کارگران معدن طلای آق دره بود که ۱۶ نفر از این کارگران را با حکم دادگاه!! شلاق زده شدند.
اینها تنها گوشه های بسیار کوچکی از یک واقعیت بزرگتری است که کارگران در ایران با آن دست و پنجه نرم میکنند.
فقر و نداری، استثمار، تبعیض و نابرابری ها، بیکاری و غارت و دزدی از سفره کارگران در ایران بر کسی پوشیده نیست.
ایجاد تشکل های مستقل کارگری در ایران حرام و جرم محسوب می شود، جرمی غیر قابل بخشش!
حاکمیت تحمل شنیدن صدای حق طلبی کارگران را ندارد و هر گونه تشکل مستقل کارکری که به نیروی کارگران ایجاد شود را در نطفه خفه می کنند.
طبق روال معمول در اجلاس سالانه سازمان جهانی کار، امسال هم افرادی تحت عنوان نماینده کارگران ایران در این اجلاس حضور خواهند داشت.
این دروغ آشکاری است که این افراد نمایندگان کارگران هستند، همانطور که شما شرکت کنندگان اطلاع دارید، این افرادنماینده صاحبان سرمایه و حاکمیت ایران هستند و هیچ ربطی به منافع کارگران در ایران ندارند.
همانطور که اطلاع دارید خانه کارگر، شورا های اسلامی کار و دیگر تشکل های ساخته حکومت ، نهاد های پلیسی و امنیتی در محیط کار هستند که توسط پلیس و ارگان های سرکوب هدایت و رهبری می شوند.
نمایندگان تشکل های دست ساز حکومتی، منتخب کار فرمایان و نهاد های پلیسی و امنیتی هستند و هیچ ربطی به کارگران ندارند، چرا که انتخاب این افراد توسط کارگران صورت نمی گیرد و در بهترین حالت در زمان رای گیری کارگران را پای صندوق های رای، می کشانند تا به افرادی که توسط نهاد های سرکوبگر تایید و انتخاب شده اند، رای دهند.
من و دیگر کارگران در ایران می دانیم که هیچ فریاد رسی وجود ندارد و ما باید فریاد رس خود باشیم، می دانیم که فعلا هیچ نهاد مستقل کارگری توانمند ی در سطح بین المللی وجود ندارد تا بتوانیم با هم در همکاری باشیم و بعنوان یک طبقه جهانی از منافع خود در مقابل سرمایه داران، از خود دفاع کنیم.
اما امروز بر خود لازم دیدم تا این نامه سرگشاده را به بهانه برگزاری اجلاس سالانه سازمان جهانی کار، انتشار دهم تا یک بار دیگر اعلام کنم که افرادی که تحت عنوان نماینده کارگران ایران در اجلاس سالانه شرکت می کنند، نماینده ما کارگران نیستند، بلکه این‌افراد نماینده حکومت ضد کارگر و صاحبان سرمایه و کارفر ها در ایران هستند.
نماینده واقعی کارگران یا از محیط کار اخراج شده و یا در زندان هستند و یا پرونده های آنها در دادگاه ها !! مفتوح می باشد.
اجازه حضور نمایندگان کارفرمایان و حاکمیت جمهوری اسلامی ایران در اجلاس سالانه سازمان جهانی کار، نشان می دهد که اکثریت اعضای تشکیل دهنده این اجلاس، نمی توانند نمایندگان واقعی و مستقل کارگران باشند، اگر نماینده گان واقعی کارگران در این‌اجلاس سالانه حضور داشته باشند، قطعا با حضور نمایندگان رژیم ایران مخالفت خواهند کرد و بر علیه سرکوب های این رژیم اعتراض خواهند داشت.
صدای ما کارگران را از پشت میله های زندان و از کف خیابان ها بشنوید. با وجود فضای سرکوب و اختناق، اعتراض پیگیرانه بازنشستگان، کارگران، پرستاران، معلمان در بخش های مختلف کار و تولید و خدمات، هر روز در ایران جاری است.
صدای نمایندگان کارگران را از پشت میله های زندان بشنوید، صدای رضا شهابی، حسن سعیدی و داود رضوی از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه که به جرم ایجاد و دفاع از تشکل های مستقل کارگری به بند کشیده شده اند، همچنین صدای سپیده قلیان که به خاطر دفاع از حقانیت کارگران هفت تپه در زندان می باشد و صدای ده ها و صد ها و هزاران صدای دیگری که پشت میله های زندان هستند.
صدای دانشجویان خبر نگاران، مدافعین محیط زیست، اقلیت های جنسی و جنسیتی، ملل تحت ستم، و …، در کف خیابان و پشت میله های زندان بشنوید.
افراد ارسالی حاکمیت جمهوری اسلامی ایران که تحت عنوان نماینده کارگران به اجلاس سالانه سازمان جهانی کار دعوت شده اند، نماینده واقعی ما کارگران نیستند، اینها نمایندگان حاکمیت و صاحبان سرمایه ای هستند که صدای اعتراض را با گلوله جواب می دهند.
بلاشک و یقینا صدای خیزش ژینا را با شعار ژن ژیان ئازادی را شنیده اید، حتما از قتل ۵۰۰ نفر در کف خیابان ها هم اطلاع دارید، از بازداشت ده ها هزار نفر و اعدام روزانه زندانیان، از دستمزد های بسیار نازل، از فقر مطلق و نداری، از همه چیز اطلاع دارید، حتما می دانید فرستادگان حاکمیت اسلامی ایران در اجلاس سالانه شما، از جنس ما کارگران نیستند، بر عکس اینها ضد کارگر، ضد تشکل های مستقل کارگری، ضد آزادی، و سرکوبگر هر نوع صدای حق طلبی کارگران و ستمدیدگانی هستند که برای رهایی مبارزه می کنند.
صدای ما را از پشت میله های زندان و کف خیابان ها بشنوید!
زنده باد اتحاد و همبستگی سراسری طبقه کارگر بر علیه سرمایه داران
علی نجاتی، کارگر بازنشسته سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
۱۳ خرداد ۱۴۰۲
****************
نامه سرگشاده کارگران، معلمان و تشکلهای مختلف کارگری ایران به شرکت کنندگان در یکصد و یازدهمین اجلاس سالانه سازمان جهانی کار ژنو!
۱۵ خرداد ۱۴۰۲ – پنجم ژوئن ۲۰۲۳
ما امضا کنندگان این نامه هیات‌های نمایندگی شرکت‌کننده در یکصد و بازدهمین اجلاس سازمان جهانی کار، را مورد خطاب قرار می‌دهیم و توجه آنها را به سرکوب اعتراضات کارگران و مردمی در ایران جلب میکنیم.
طی سالیان گذشته، به‌خصوص در دو ساله اخیر سیاستهای اقتصادی دولت ایران، فقر و فلاکت گسترده‌ای را برای عموم مردم، به‌ویژه برای مزدبگیران و کارگران ایجاد کرده‌است. قتل مهسا امینی (ژینا امینی) در شهریور ماه سال گذشته آتشی بر خشم مردم از اینهمه بی تامینی و زندگی فلاکتبار زد و جنبش زن زندگی آزادی بر آمدی از این اوضاع و علیه کل بساط فقر و فلاکت و استثمار حداکثری حاکم است. اما جای بسی تاسف‌است که پاسخ اعتراضات برحق ما کارگران، ما معلمان، ما بازنشستگان و فعالین دفاع از حقوق کودک و ما مردم چیزی جز سرکوب گسترده نبوده است. از جمله در طول این جنبش عظیم مردمی چندین هزار از مردم دستگیر و زندانی شده اند که در میان آنان کودکان و دانش آموزان هم دیده میشوند.
همچنین بر اساس آمارها دستکم ۵۰۰ نفر به قتل رسیده اند.
در همین راستا در دو سال اخیر فعالین کارگری، معلمان معترض و دیگر فعالین اجتماعی و تشکلهای صنفی مورد بیشترین سرکوب ها قرار گرفته اند.
لیست شماری از این زندانیان عبارتند از:
کارگران و فعالین مدافع حقوق کارگر زندانی: کمال کریمی، شادمان عبدی، عبدالله خیرآبادی، سیروان محمودی، اقبال پیشکاری، هاجر سعیدی، خبات محمودی و حبیب‌الله کریمی، رضا شهابی، آرش جوهری، حسن سعیدی، نسرین جوادی، میلاد رابعی، عباس دریس، اسد مفتاحی، پیمان سالم، عرفان کهزاد، داوود رضوی، کیوان مهتدی، مهران رئوف، سپیده قلیان، ابوالفضل غسالی، و…
معلمان زندانی:
رسول بداقی، اسماعیل عبدی، جعفر ابراهیمی، عزیز قاسم‌زاده، انوش عادلی، محمود صدیقی‌پور ، فرزانه ناظران پور، هاشم خواستار، مهدی فتحی، حسین رمضانپور، امید شاه محمدی، محمد قناتى، فرزاد صفی‌خانپور ، فاتح عثمانی، ناهید شیرپیشه، محمد حسین سپهری، غلامرضا اصغری، زینب همرنگ، جواد لعل مهدی.
در کنار این افراد هم اکنون شماری از زنان معترض به جرم نداشتن حجاب و نیز دانش آموزان، دانشجویان و فعالین سیاسی دیگر که بخش عمده آنها از بازداشت شدگان جنبش زن زندگی آزادی هستند در زندانند.
همین لیست طویل نشان میدهد که در ایران چه خبر است و چگونه پایه ای ترین حقوق انسانی مردم نقض میشود.
از جمله حاکمیت آپارتاید جنسی و سرکوب زنان با چماق حجاب هم در سطح اجتماعی و هم در محیط های کار آنها را زیر بیشتر فشار و سرکوب قرار داده است.
از همین رو یک محور خیزش مردمی هشت ماه کنونی دفاع از حقوق زن است که خود را در شعار زن زندگی آزادی بیان میکند.
ما امضا کنندگان این نامه به عنوان بخشی از یک جنبش عظیم اجتماعی در حال غلیان و نیز بمثابه بخشی از جنبش کارگری معترض علیه وضع موجود، تلاش میکنیم که صدای این جنبش، صدای اعتراض همه کارگران و مردم معترض ایران باشیم.
ما از هیات های نمایندگی اتحادیه های شرکت کننده در این اجلاس درخواست داریم که این سرکوبگریها و نقض فزاینده حقوق کارگران و معلمان و به خصوص نقض حق تشکل یابی مستقل و حق برپایی تجمع و اعتراض که پایه ای ترین حقوق مردم در هر جامعه است را محکوم کنند.
ما از هیات های نمایندگی کارگری شرکت کننده در اجلاس همچنین میخواهیم که سرکوب تشکل های مستقل صنفی و کارگری و اعضای آنها توسط دولت ایران را محکوم کنند.
ما از نمایندگان کارگری حاضر در کنفرانس بین‌المللی کار میخواهیم که اعتراض خود نسبت به این اقدامات سرکوبگرانه را به هیات نمایندگی دولت ایران اعلام کنند.
این هیات ها ما کارگران، ما معلمان و ما مردم ایران را نمایندگی نمیکنند.
نمایندگان «اتحادیه‌های کارگری» شرکت کننده از ایران، نمایندگان تشکلهای دولت ساخته هستند.
ما همچنین به مماشات سازمان جهانی کار با جمهوری اسلامی و سرکوبگریهایش اعتراض داریم.
در پایان ما امضا کنندگان این نامه به طور مشخص از هیات‌های کارگری شرکت کننده در اجلاس سالانه سازمان جهانی کار درخواست داریم موارد فوری زیر را به صورت ویژه دردستورکار اجلاس قرار داده و مصرانه تقاضا داریم که در راستای تصویب و اجرایی کردن آنها تمام تلاش خود را به کار بندند:
الف) رفع فوری و بی‌قید و شرط تمامی اتهامات منتسب شده به تمامی فعالین صنفی محبوس در ایران و آزادی تمامی کارگران، معلمان و فعالین اجتماعی زندانی و دستگیر شدگان جنبش زن زندگی آزادی و همه زندانیان سیاسی و لغو فوری اعدامها.
ب) اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار و عدم اجازه به هیات این حکومت برای شرکت در اجلاس.
امضا کنندگان:
۱- شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
۲- شورای سازماندهی کارگران غیر رسمی نفت(ارکان ثالث)
۳- کمیته پیگیری برای ایجاد تشکلهای کارگری
۴- شورای بازنشستگان ایران
۵- صدای مستقل کارگران گروه ملی فولاد
۶- انجمن صنفی کارگران برق و فلز کار کرمانشاه
۷- سندیکای نقاشان استان البرز
۸- مدافعان لغو کار کودکان
خرداد ۱۴۰۲، مه ۲۰۲۳
*************
کانون مدافعان حقوق کارگران از ایران ؛ خطاب به کنفدراسیون اتحادیه های کارگری همزمان با برگزاری
یکصد و یازدهمین کنفرانس سازمان جهانی کار!
کنفدراسیون اتحادیه های کارگری جهانی در حالی در سمینار سالانه سازمان جهانی کار شرکت می کنند، که امسال مصادف است با چهلمین سالگرد حمایت شان از جنبش کارگری ایران که در ۱۹۸۳ میلادی (۱۳۶۲) به شماره پرونده ۱۱۸۷ ثبت شده است. گزارش اعتصابات کارگری و سرکوب، زندان و اعدام گسترده آن دهه خونین را اگر با سال ۱۴۰۲ مقایسه کنیم، مشاهده خواهد شد که هر سال تعداد اعتراضات فراتر است و وضعیت کارگران ایران به لحاظ اقتصادی و اجتماعی به درجات پایین تری سقوط کرده است.
در کنار سرکوب، نبود حق تشکل واعتصاب، زندان و اعدام، شاهد بیش ازچهار میلیون کودک کار، چندین میلیون بازنشسته هستیم که در زیر خط فقر زندگی می کنند، تبعیض جنسی-قومی گسترده تر شده، کارگران در بسیاری از بخش های اقتصادی با کمترین مکانیزم های ایمنی کار می کنند، حداقل دستمزد به معنای گرسنگی و فقر مطلق است، به دلیل نبود سیاست اقتصادی، بسیاری از موسسات اقتصادی ورشکسته شده و بیکاری گسترده گریبان کارگران ایران را گرفته ، ۹۶ درصد کارگران شاغل با قراردادهای موقت و در بخش های غیر بومی کار می کنند و کارگران در مناطق آزاد تجاری و انرژی همانند بردگان زندگی می کنند.
در هشت اکتبر سال گذشته کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری، کمیته مشورتی اتحادیه کارگری و فدراسیون‌های اتحادیه جهانی در بیانیه ای اعلام کردند:“کل جنبش بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری به مردم فوق‌العاده شجاعی که در مقابل سرکوب وحشیانه‌ای که توسط رهبران حکومت ایران انجام میشود، ایستاده‌اند، ادای احترام میکند. مقاومت توسط زنان و دخترانی هدایت میشود که علیرغم اینکه در معرض خطر بزرگی هستند، می‌خواهند به زن‌ستیزی و انقیاد حقوق اولیه شأن توسط حکومت پایان دهند.”
در ۲۱ نوامبر سال گذشته در کنگره کنفدراسیون های کارگری نقض سیستماتیک حقوق اساسی مردم ایران از جمله حق تشکل یابی به شدت محکوم شد و کنگره خواهان آزادی فعالان صنفی و کارگری زندانی، پایان خشونت علیه زنان و دختران در ایران و تصویب و اجرای عهدنامه‌های سازمان جهانی کار از سوی جمهوری اسلامی شده و از سازمان‌های بین‌المللی خواسته شد تا از اتحادیه‌های کارگری و سایر تشکلها در ایران حمایت کنند.
در ۲۶ ماه مه امسال کنگره کنفدراسیون اتحادیه های کارگری اروپا قطعنامه ای تحت عنوان جنبش زن، زندگی، آزادی صادر کرد، که در آن به شگردهای رژیم در سرکوب بیرحمانه جنبش کارگری، سرکوب رسانه ها ، سرکوب اعتصابات و اعتراضات دستگیری، شکنجه، تجاوز و اعدام زندانیان، اعتلا و تداوم شرایط انقلابی چند ماه گذشته اشاره شده است.
بسیاری از تشکل های کارگری و اجتماعی در اقصا نقاط دنیا بیانیه های مشابه ای در حمایت از دستمزدبگیران و نیروهای اجتماعی صادر کردند.
اما متاسفانه برخی از نهادهای بین المللی همانند شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد با انتخاب نماینده ایران به عنوان رییس مجمع این شورا عملا در مقابل مردم ایران قرار گرفتند و این مسأله بی اعتمادی مردم ایران را به این نهادهای جهانی افزایش داده است.
در این شرایط جامعه دستمزدبگیران ایران از تشکلهای مستقل کارگری جهانی می خواهد که حمایت گسترده و پرقدرت بین‌المللی خود را از مبارزات کارگری در ایران ادامه داده و یک نقشه راه برای پیشبرد مبارزات ارائه دهند. امروز نیاز به کارزاری متحد برای پیشبرد مبارزات اقتصادی و سیاسی در ایران وجود دارد تا با مشارکت وسیع تشکل های کارگری- اجتماعی بتوان به حقوق از دست رفته کارگران و زحمتکشان ایران تا حدودی دست یافت. این نقشه راه در بیانیه منشور مطالبات حداقلی تشکلات کارگری در بهمن سال گذشته انتشار یافته و بر اجرای آن تاکید شده است و ما خواهان حمایت و پیش برد آن منشور مطالبات حداقلی از سوی شما هستیم.
خواست های ما عبارت از این است:
۱- همانند شکایت شماره ۲۸۰۷ (سال ۲۰۱۰ میلادی یا ۱۳۸۹ شمسی) در رابطه با حضور «نمایندگان کارگری ایران» در سازمان بین‌المللی کار، خواهان لغو اعتبار نامه هیات نمایندکی به اصطلاح کارگری ایران برای شرکت در اجلاس سازمان بین‌المللی کار شوید. نباید گذاشت صدایی واقعی جنبش مستقل کارگران ایران در این نشست نباشد. زیرا سید محمد یاراحمدیان “نماینده و سرپرست هیئت کارگری رژیم در سازمان بین المللی کار” نهاد دست ساز مجمع عالی نمایندگان کارگری نماینده نیروهای مسلح چگونه می تواند نماینده کارگران ایران باشد؟
۲- همانند گذشته، اسامی نهادهای اقتصادی جهانی را اعلام کنید که با همکاری های اقتصادی با حکومت ایران در نقض حقوق کارگران ایران مشارکت دارند. بسیاری از نهادهای اقتصادی غربی در ایران سرمایه گذاری دارند.
از نهادهای مستقل کارگری جهانی می خواهیم نهادها و افرادی که در به فلاکت رساندن اقتصاد ایران و یا در سرکوب مردم ( همانند نهادهای نظامی) نقش داشته اند و امروز در کشورهای دیگر سرمایه گذاری کرده اند را شناسایی و اعلام کنند. نهادهایی که در عرصه تکنولوژی ارتباطات گیری در سرکوب نقش دارند را جوابگو‌کنید و این حق دستمزد بگیران است که امکان ارتباط گیری مستقل را داشته باشند.
۳- از اسیران در بند زندانها و سیاهچالهای قرون وسطایی که برای حقوق طبیعی و اولیه خود دست به اعتراض زده اند، حمایت و خواهان آزادی بی قید و شرط و فوری کارگران، معلمان، دانشجویان، خبرنگاران و… باشید.
به حکومت ایران نباید اجازه داد که از پاسخگویی به کنوانسیون هایی که در سازمان جهانی کار امضا کرده است، فرار کند. امروز کمیته تحقیق و تفحص بین المللی در رابطه با وضعیت زندان ها امری عاجل است، شرایط اسف بار در زندان ها، دستگیری های گسترده، افزایش احکام بدون پشتوانه ، اعدام های گسترده هر روز بیشتر می شود.
ما مطمئن هستیم آن روز خواهد رسید که دستمزدبگیران حق تشکل و آزادی های بنیادین را بدست خواهند آورد.
ژوئن ۲۰۲۳
کانون مدافعان حقوق کارگر
***************
فراخوان تشکیل کمیته برگزاری تظاهرات درهمبستگی وپشتیبانی ازجنبش کارگری ایران درمقابل سازمان جهانی کار– ژنو در کلاب هاوس !
تظاهرات دراعتراض به حضورجمهوری اسلامی دراجلاس سازمان جهانی کار!
دوستان، همراهان، فعالاین ومدافعان جنبش کارگری، اتحادیه ها، سندیکای های کارگری، تشکل های زنان، احزاب وسازمان های سیاسی!
اجلاس سالیانه سازمان جهانی کار(ILO)درروزهای ۵ تا ۱۶ ژوئن درمقراین سازمان درژنوبرگزارمی شود. درحالی که جنبش انقلابی زن،زندگی،آزادی تداوم دارد، مبارزات، اعتراضات واعتصابات طبقه کارگرایران( بمعنای وسیع کلمه ) دربخش ها و صنایع وحوزه های مختلف تشدید شده و گسترش یافته است. ازسوی دیگرتهاجم وتعرض جمهوری اسلامی علیه کارگران و زحمتکشان درایران یکسره شدت یافته است. اکنون سرکوب بی وقفه، دستگیری های وسیع، زندان و اعدام به اصلی ترین حربه رژیم دررویاروئي با خیزش انقلابی مردم ایران تبدیل شده است.
اجلاس سالیانه سازمان جهانی کاردرماه ژوئن به بررسی نقض حقوق بنیادین کارمی پردازد. درشرایطی که رژیم باراصلی بحران های عمیق وساختاری نظام سرمایه داری ایران را برگرده کارگران وزحمتکشان گذاشته است وهر صدای حق خواهی واعتراض به فقروفلاکت و فرودستی درجامعه را بیرحمانه سرکوب می کند. درحالی که نمایندگان واقعی کارگران ایران درزندان های رژیم دربند واسیرهستند، یا دستگیر و تحت تعقیب قرارمی گیرند، رژیم عناصرتشکل های دست سازو ضد کارگری خود را به این اجلاس گسیل می دارد.
از این روبرای برپائی هرچه دموکراتیک ترکمیته برگزارکننده این تظاهرات دراعتراض به حضور جمهوری اسلامی دراجلاس سازمان جهانی کار وهمبستگی با مبارزات طبقه کارگر ایران ازشما می خواهیم درنشستی که به همین مناسبت درروزپنچ شنبه ۱۸ ماه می راس ساعت ۸ عصردر فضای مجازی در آدرس ذیل برگزار می شود فعالانه شرکت نمائید.
آدرس محل نشست در کلاب هاوس
https://www.clubhouse.com/invite/oE8DOMUr
– Clubhouse
«در همبستگی با مبارزات طبقه کارگردر ایران!
اعتراض به حضور جمهوری اسلامی در سازمان جهانی کار»
ما ازهمه مبارزین پیکاربرای نان وآزادی ، ازهمه فعالین کارگری، اتحادیه های کارگری، نهاد ها وتشکل های کارگری، تشکل های زنان ، احزاب وسازمان های سیاسی دعوت می کنیم برای پشتیبانی وهمبستگی با جنبش کارگری ایران
درتظاهرات روز۹ ژوئن در شهر ژنوـ سوئیس شرکت واز این جنبش حمایت نمایند.
مکان تظاهرات : ژنو – میدان ملل
زمان – ۱۱:۰۰ تا ۱۵:۰۰ جمعه ۹ ژوئن –
تلفن تماس مرجان افتخاری +41774352061 eftkhari_marjan@yahoo.com
علی مبارکی +41765161866 kargar_1357@hotmail.com
جمشید مهر
جمعی از مدافعین جنبش کارگری ایران ـ سوئیس
***********
۹ ژوئن؛ اعتراض به حضور جمهوری اسلامی
در اجلاس جهانی کار
کمیته برگزارکننده آکسیون اعتراضی ۹ ژوئن در ژنو اعلام کرده است در این روز آکسیون اعتراضی در اعتراض به حضور جمهوری اسلامی در اجلاس سازمان جهانی کار و همبستگی با مبارزات کارگران در ایران برگزار خواهد کرد.
این کمیته از تمامی مدافعین حقوق طبقه ی کارگر و آزادی خواهان دعوت کرده است در این تجمع اعتراضی شرکت کنند.
این آکسیون در همبستگی با مبارزات کارگران در ایران برگزار می شود و خواست های آن به شرح زیر اعلام شده است: حق تشکل یابی، اعتراض، اعتصاب و امنیت شغلی؛ آزادی بی قید و شرط کارگران زندانی و تمامی زندانیان سیاسی؛ لغو شکنجه و اعدام.
اتحادیه ها و سندیکاهای بزرگ کشورهای اروپایی از این تجمع حمایت کرده اند. از جمله کنفدراسیون عمومی کار (س ژ ت)، کنفدراسیون متحده سندیکایی (اف اس او)، اتحادیه ی سندیکایی همبستگی (سولیدر)، اتحاد ملی سندیکاهای مستقل (او ان اس آ) در فرانسه، پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد – ایران. همچنین بنابر گزارش کمیته برگزاری سندیکاهای کشورهای سوئیس و ایتالیا نیز حمایت خود را از این آکسیون اعلام کرده اند.
۹ ژوئن ۲۰۲۳
ساعت ۱۱ تا ۱۵
Place des Nations Geneve
***************
فراخوان سندیکاهای کارگری فرانسه و سوئیس به تظاهرات در حمایت از فعالین کارگری و معلمی زندانی و در اعتراض به سرکوب ها در ایران
زمان : جمعه ۹ ژوئن ساعت ۱۱ صبح الی ۱۵ بعد از ظهر
مکان : ژنو – مقابل دفتر سازمان جهانی کار – سازمان ملل
گردهمائی در ژنو، جمعه ۹ ژوئن ۲۰۲۳ در اعتراض به سرکوب در ایران
به مناسبت کنفرانس سالانه سازمان جهانی کار، ما تشکلات سندیکایی امضا کننده این متن، حمایت و شرکت خود را در گردهمائی اعتراض فراخوانده توسط پناهنده گان ایرانی برای روز ۹ ژوئن ۲۰۲۳ در مقابل مقر سازمان ملل متحد در ژنو اعلام می کنیم.
از این طریق، تشکلات ما اعتراض خود را نسبت به اقدامات سرکوبگرایانه اخیر مقامات جمهوری اسلامی ایران به گوش همگان می رساند. از آن جمله:
– افزایش تعداد اعدامها از جمله بیش از ده جوان در طی هفته‌های اخیر،
– مرگ نزدیک به ۶۰۰ معترض،
– حبس بیش از ۲۲۰۰۰ نفر از جمله بسیاری از سندکالیست ها و فعلان انجمن‌ها (از جمله دو معلم فرانسوی عضو اتحادیه کارگری فرانسوی).
– تداوم سرکوب زنانی که از پوشش اسلامی خودداری می کنند،
ما هم چنین به حضور هیأتی متشکل از ۳۰ نفر از ایران در کنفرانس سازمان جهانی کار، که ۷ نفر از سوی رژیم به نمایندگی از کارگران منصوب شده اند، اعتراض می کنیم.
تا به امروز جمهوری اسلامی ایران از تصویب ۵۸ متون اساسی سازمان جهانی کار، از جمله متون مربوط به آزادی ایجاد اتحادیه های کارگری، حمایت از حقوق سندیکایی و مذاکرات جمعی (کنوانسیون های ۸۷ و ۹۸) خودداری کرده است.
به هر حال، این دولت رسماً عضو این سازمان است و این که برخلاف استانداردها و تصمیمات این نهاد عمل می کند به هیچ وجه قابل قبول نیست.
به هیچ وجه قابل قبول نیست که کشوری که رسماً عضو نهاد رهبری سازمان جهانی کار است، دولت اش هر روزه مصوبات آن را زیر پا بگذار و برخلاف آن ها عمل کند.
از سوی دیگر ایران دو میثاق بین المللی حافظ عمدتاً حق تشکیل اتحادیه‌های کارگری، پیوستن به اتحادیه ها و ملاقات با اتحادیه‌های کارگری کشورهای دیگر را امضا کرده است، از آن جمله:
– میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (PIDCP-ICCPR) ماده ۲۲؛
– میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (PIDESC/ICESCR) ، ماده ۸.
با وجود این، دولت ایران صدها نفر را که در چارچوب این دو میثاق امضا شده توسط دولت ایران، عمل می کنند، سرکوب می کند.
جمعه ۹ ژوئن ۲۰۲۳ از ساعت ۱۱ صبح در مقابل کاخ ملل در ژنو
کنفدراسیون دموکراتیک فرانسوی کار (CFDT) – فرانسه
کنفدراسیون عمومی کار (CGT) – فرانسه
فدراسیون اتحادیه های کارگری (FSU) – فرانسه
اتحادیه کارگری همبستگی (Solidaires)- فرانسه
اتحاد ملی اتحادیه های کارگری مستقل (UNSA)- فرانسه
سندیکای ژنو (CGAS) – سوئیس
سندیکای خدمات عمومی ژنو (SSP) – سوئیس
***************
درخواست از اتحادیه های کارگری: از تظاهرات ۹ ژوئن علیه حضور جمهوری اسلامی در سازمان جهانی کار حمایت کنید!
در آستانه بر گزاری اجلاس سازمان جهانی کار “کمیته برگزار کننده آکسیون اعتراضی ۹ژوئن در ژنو” در نامه ای خطاب تشکل ها و اتحادیه های کارگری از انها در خواست کرده است که از تظاهرات ۹ ژوئن علیه حضور جمهوری اسلامی در سازمان جهانی پشتیبانی کنند. تا کنون ده سندیکا و اتحادیه های کارگری از کشور های مختلف با میلیون ها عضو حمایت خود را از این تظاهرات و کارگران ایران اعلام کرده اند. در بخشی از این نامه امده است: ” از شما تقاضا می کنیم که اتحاد طبقاتی و بین المللی خود را به نمایش بگذارید و نشان دهید که کارگران ایران تنها نیستند.
– با افزودن نام خود به عنوان حامی، از این تظاهرات پشتیبانی کنید،
– از حق تشکل یابی کارگران ایران که توسط رژیم جمهوری اسلامی بطور سیستماتیک سرکوب می شود، حمایت نمایید،
– اعدام های گسترده در ایران را محکوم کنید،
– از رژیم جمهوری اسلامی بخواهید که کارگران و معلمان زندانی را بدون قید و شرط آزاد کند.
متن فارسی و انگلیسی این نامه را در زیر می خوانید. این کمیته از همگان می خواهد که در صورت امکان متن انگلیسی را برای اتحادیه های کارگری کشور های محل سکونت خود ارسال کنند.
به همه اتحادیه های کارگری
همزمان با یکصد و یازدهمین کنفرانس سالیانه سازمان جهانی کار، ما جمعی از فعالین کارگری و پناهندگان ایرانی در اعتراض به حضور هیئت های نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در این کنفرانس و با خواست آزادی کارگران و معلمان زندانی و متوقف شدن اعدام معترضان در ایران، در روز ۹ ژوئن تجمع اعتراضی در میدان.Place des Nations ژنو برگزار خواهیم کرد . از شما تقاضا می کنیم به هر نحو که می توانید از جمله با ارسال پیام و یا با حضور و سخنرانی در این تجمع، همبستگی طبقاتی خود را با کارگران ایران که از حقوق بنیادی خود از جمله حق ایجاد تشکل و انعقاد پیمان های دستجمعی ( مقاوله نامه های ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار) محروم شده اند، اعلام نمایید.
نقض آشکار حقوق پایه ای کارگران ایران توسط رژیم جمهوری اسلامی دهه هاست که ادامه دارد و بخشی از آن نیز در گزارش های سالیانه سازمان جهانی کار مستند شده است. اما تا کنون هیچ اقدام مناسبی در این زمینه از سوی این سازمان صورت نگرفته و این پرونده هم چنان باز است.
فعالین و تشکل های مستقل کارگری در ایران در سالهای گذشته و به ویژه در آستانه برگزاری کنفرانس سالیانه سازمان جهانی کار، بارها از طریق نامه و ارسال طومار به هیئت مدیره این سازمان، ضمن بر شمردن موارد گسترده پایمال شدن حقوق اولیه کارگران توسط دولت جمهوری اسلامی، اعلام کرده اند که هیئت نمایندگی کارگری جمهوری اسلامی از رهبران تشکل های کارگری وابسته به دولت تشکیل شده و به هیچ رو کارگران ایران را نمایندگی نمی کند. برای نمونه” شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران” در سال گذشته با ارسال طوماری به هیئت مدیره سازمان جهانی کار بطور صریح اعلام کرد که معلمان و کارگران ایران در سازمان جهانی کار نماینده ای ندارند و خواهان برکناری هیئت نمایندگی کارگری ایران از سازمان جهانی کار گردید . این تشکل معلمی به خاطر کمپین های خود برای رساندن صدای کارگران ایران در عرصه جهانی، از جمله به خاطر رساندن این صدا به سازمان جهانی کار، برنده جایزه صلح ویژه حقوق بشر سال ۲۰۲۳ از سوی بنیاد ۱۸ مه کره جنوبی شد.
موارد نقض حقوق اولیه کارگران توسط جمهوری اسلامی بسیار گسترده است و در اینجا امکان پرداختن حتی به سر فصل های آن نیست؛ بنابراین فقط به چند مورد بسنده می کنیم:
در هنگام نوشتن این نامه، ۱۵نفر از معلمان، شامل تعدادی از معلمان سرشناس عضو “شورای هماهنگی تشکل های صنفی معلمان ایران” از جمله اسماعیل عبدی، رسول بداقی، جعفر ابراهیمی ، عزیز قاسم زاده ، فرزانه ناظران پور به دلیل فعالیت در دفاع از حقوق معلمان، در زندان بسر می برند. و این درحالی است که صدها نفر از فعالین کارگری و معلمان در ماههای اخیر به خاطر فعالیت های اتحادیه ای احضار شده اند، از کار بر کنار شده اند، از سوی نهادهای امنیتی مورد تهدید قرار گرفته اند و یا اینکه در نوبت محاکمه و یا در انتظار صدور حکم دادگاه بسر می برند.
نمونه دیگر مربوط به سندیکای کارگران شرکت اتوبوس رانی تهران است؛ رضا شهابی عضو هیئت مدیره و حسن سعیدی از اعضای این سندیکا بیش از یک سال است که بدون محاکمه در زندان اوین، زندانی هستند. “جرم” آنها این است که سال گذشته در آستانه روز جهانی کار با دو تن از فعالین سندیکایی فرانسه، خانم سیسیل کوهلر و شریک زندگی او، ژاک پاریس که برای مسافرت به ایران رفته بودند، دیدار کرده اند . سیسیل کوهلر و ژاک پاریس نیز از آن زمان تا کنون بدون محاکمه در زندان بسر می برند. در همین رابطه خانم آنیشا اسد الهی معلم زبان انگلیسی و فعال کارگری که او نیز در ملاقات با دو فعال سندیکایی حضور داشت در اردیبهشت امسال در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران محاکمه و به ۵ سال و هشت ماه حبس تعزیری محکوم شده است.
همچنین در جریان جنبش انقلابی جاری موسوم به زن، زندگی، آزادی که از اواخر شهریور ۱۴۰۱ آغاز شد، رژیم جمهوری اسلامی همزمان با سرکوب خونین اعتراضات خیابانی که تا کنون به کشته شدن بیش از ۵۶۰ نفر از تظاهرات کنندگان از جمله نزدیک به ۷کودک انجامیده ، بر شدت سرکوب فعالین و تشکل های مستقل کارگری -که در شرایط عادی نیز بطور مداوم تحت انواع فشار ها و سرکوب ها قرار داشتند – افزوده است. در هم شکستن اعتصاب ها و اعتراضات کارگری، ضرب و شتم و دستگیری کارگران، احضار و تهدید صدها نفر از کارگران پیش از شروع اعتصاب ها و تجمع های اعتراضی و نیز هجوم نیروهای امنیتی به منازل و دستگیری دستجمعی فعالین کارگری، بخشی از رفتار خشونت بار رژیم اسلامی با کارگران بوده است.
افزون بر این، رژیم اسلامی در ماههای اخیر به منظور جلو گیری از شعله ور شدن دوباره تظاهرات خیابانی و گسترش اعتصابات و اعتراضات کارگری، به اعدام دستجمعی معترضان دستگیر شده همراه با مجرمان عادی روی آورده است. به گزارش سازمان حقوق بشر، تنها در دو ماه و نیم گذشته ۱۳۸نفر در ایران اعدام شده اند. آخرین آنها اعدام سه زندانی سیاسی یعنی سعید یعقوبی ، مجید کاظمی و صالح میرهاشی در۱۹ مه ۲۰۲۳، در اصفهان بود .
بطور کلی تقریبا هیچ یک از مقاوله های نامه سازمان جهانی کار را نمی توان نام برد که رژیم اسلامی ایران بطور سیستماتیک و هر روزه آن را زیر پا نگذاشته و نقض نکرده باشد. با این وجود و به رغم مخالفت شدید تشکل های مستقل کارگری در ایران، سازمان جهانی کار، هیئت نمایندگی کارگری ایران که وابسته به دولت است را به عنوان نماینده کارگران ایران پذیرفته است. واقعا شرم آور است که صدای کارگران، فعالین کارگری و تشکل های مستقل کارگری ایران در سازمان جهانی کار و در کنفرانس سالیانه آن شنیده نمی شود و در عوض، به نام آنها ها عده ای تحت عنوان هیئت نمایندگی کارگری ایران در این سازمان حضور می یابند که با هزار رشته به دولت سرکوب گر جمهوری اسلامی متصل و توجیه گر وشریک جرم در نقض حقوق پایه ای کارگران درایران هستند .
تظاهرات روز جمعه ۹ ژوئن کوششی است برای بازتاب صدای کارگران ایران؛ تلاشی است برای آزادی کارگران و معلمان زندانی و همه زندانی سیاسی و همچنین اعتراض به اعدام های گسترده در ایران است
از شما تقاضا می کنیم که اتحاد طبقاتی و بین المللی خود را به نمایش بگذارید و نشان دهید که کارگران ایران تنها نیستند
– با افزودن نام خود به عنوان حامی، از این تظاهرات پشتیبانی کنید،
– از حق تشکل یابی کارگران ایران که توسط رژیم جمهوری اسلامی بطور سیستماتیک سرکوب می شود، حمایت نمایید،
– اعدام های گسترده در ایران را محکوم کنید،
– از رژیم جمهوری اسلامی بخواهید که کارگران و معلمان زندانی را بدون قید و شرط آزاد کند.
تا کنون سندیکا ها و اتحادیه های زیر از تظاهرات ۹ ژوئن در ژنو حمایت کرده اند :
کنفدراسیون دموکراتیک فرانسوی کار ( CFDT) فرانسه
کنفدراسیون عموی کار ( CGT) فرانسه
فدراسیون اتحادیه های کارگری متحد (FSU) فرانسه
اتحادیه کارگری همبستگی ) ( Solidaires فرانسه
اتحاد کشوری اتحادیه های کارگری مستقل ( UNSA) فرانسه
سندیکای ژنو CGAS سوئیس
سندیکای خدمات عمومی ژنو ( SSP) سوئیس
کنفدراسیون عمومی کارگران ( IGCL) ایتالیا
پلاتفرم سندیکا های کارگری سوئد – ایران
اتحادیه کارگران خدمات دولتی ( PCS) انگلستان
کمیته برگزار کننده آکسیون اعتراضی ۹ ژوئن در ژنو
برای اطلاعات بیشتر از طریق زیر با ما تماس بگیرید
***********
در دفاع از کارگران ایران اقدامات اضطراری ضروری است!
کارگران ایران نیز طی صد سال گذشته به مبارزه ای بس برای بدست آوردن حقوق خود لحظه به لحظه و وجب به وجب جنگیده اند. اما امروزهمراه تهیدستان میلیونی دیگر در زیر خط فقر زندگی می کنند.از تشکل های کارگری مستقل خود محرومند، حق تشکل و حق اعتصاب ندارند و حتی از برگزاری مراسم روز جهانی کارگر اول ماه مه محروم هستند .این طبقه وسیع شامل کارگران و معلمان و بازنشستگان پرستاران, و رانندگان و همه کارکنان بخش خدمات و غیره است. گسترش فقر و تنگدستی و زیر خط فقر قرار گرفتن بخش وسیعی از مردم ایران از یک طرف و گسترش فساد مالی و رشوه خواری در سیستم اداری از طرف دیگر موجب گسترش اعتراضات و اعتصابات کارگری، معلمان، بازنشستگان، و اقشار زحمتکش ایران شده است.
پاسخ جمهوری اسلامی به این شرایط تشدید سرکوب های سیاسی و امنیتی، زندان، شکنجه، اعدام و بکارگیری روشهای جزایی قرون وسطایی مثل شلاق زدن معترضین و صدور احکام فراقانونی و دلبخواهی توسط دادگاه های انقلاب اسلامی و بدون هر گونه دسترسی محکومین به وکیل مدافع بوده است. با این همه نه تنها وسعت این اعتراضات کاهش نیافته است بلکه روز به روز بر شدت آن افزوده نیز شده است.
خواست مشترک و اصلی بسیاری از اعتراضات و اعتصاب های کارگری اعتراض به عدم پرداخت دستمزد چند ماه کارگران اعتراض علیه خصوصی سازی ها، عدم پرداخت مزایای مختلف از جمله حق طبقه بندی شغلی، لغو قراردادهای موقت، بهبود شرایط کار و افزایش دستمزد ها بوده است می باشد.
پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد بدین وسیله از سازمان جهانی کار، فدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری و همچنین از گزارشگر ویژه سازمان ملل در رابطه با وضعیت حقوق بشر در ایران می خواهد که در اسرع وقت جهت بررسی و رسیدگی به این شرایط بسیار نگران کننده کارگران اعتصابی، فعالین کارگری، مدنی و سیاسی زندانی اقدامات ضروری جهت وادار کردن جمهوری اسلامی ایران به رعایت و تضمین مقاوله نامه های۹۸ ، ۸۷ و از جمله ارسال نماینده ای به ایران، نمایید.
جمهوری اسلامی ایران بیش از پیش در سرکوب فعالین کارگری و مدنی مصمم تر شده است و بر سیاست ارعاب، سرکوب و زندان خود شدت بخشیده است. در مقابل تصمیم جمهوری اسلامی بر تداوم و شدت یابی سرکوب ها اعلام موضع و دادن اطلاعیه های حمایتی از طرف تشکل ها و اتحادیه های کارگری اگرچه ضروری است اما کفایت نمی کند.
پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد-ایران قبلا نیز بکرات متذکر شده بودیم که ایزوله کردن و محدود کردن نقش رژیم در سازمان جهانی کار از طریق تشکیلات مستقل خود کارگران با کمک و همبستگی با سایر سندیکاهای کارگری کشورهای عضو این نهاد می تواند انجام بگیرد.
اکنون با توجه به جنبش زن زندگی آزادی و ابتکار اخیر منشور مطالبات حداقلی تشکل های کارگران، معلمان و مدنی. کارگران بطور واضح میگویند ما شورای عالی ضدکارگری را قبول نداریم و به آن اجازه نمی دهیم که از بالای سرما برای زندگی و شرایط کاری ما تصمیم بگیرد.
برای مقابله واقعی و عملی در مقابل این سیاست باید در ابعادی بین المللی به مقابله برخاست و حرکت و اعترضات وسیع تری را باید سازمان داد. پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد اقدامات معینی را در این رابطه در دستور کار خودقرار داده است و امیدوار است که اقدامات ضروری و عاجل در دستور کار سندیکاهای کارگری در کشورهای مختلف ودر سطح دبین المللی برای مقابله با این سرکوب ها قرار گیرد.
پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد ضمن محکوم کردن اعمال ضد انسانی جمهوری اسلامی ایران خواستار:
آزدای بی قید و شرط و فوری کلیه فعالین کارگری، معلمان، بازنشستگان و فعالین مدنی و روزنامه نگاران
پایان دادن به اعمال فشار و سرکوب فعالین کارگری و مدنی در ایران
الویت درجه یک قرار دادن پرداخت دستمزدهای معوقه از طرف کارفرما و تضمین پرداخت آن از طرف دولت
برسمیت شناسایی حق تجمع و تشکیل تشکل ها و اتحادیه های مستقل و آزاد کارگری
لغو اتهامات امنیتی علیه فعالین کارگری و مدنی
پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد / ایران
Stockholm 2 Juni 2023
جهت اطلاع عمومی:
پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد/ایران، پروژه همکاری مشترک سازمان سراسری کارگران سوئد، اتحادیه کارگران ترانسپورت سوئد، اتحادیه فلز، سازمان اتحادیه ای شهرداری ها (کمونال)، سازمان مرکزی کارمندان سوئد میباشد ((TCO)
**********
همبستگی با کارگران ایران در آستانه ی صد و یازدهمین اجلاس سالیانه سازمان جهانی کار!
ما تشکلات کارگری دانمارک، از مبارزات کارگران ایران برای دست یابی به حقوق بنیادی خود از جمله برای ” آزادی تشکل و حق سازماندهی ” و “حق سازمان دهی و بستن پیمان های دستجمی” که در مقاوله نامه های ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار مستند شده، پشتیبانی می کنیم.
بطور کلی هیچ یک ازمقاوله نامه های سازمان جهانی کار را نمی توان اسم برد که جمهوری اسلامی آن را بطور سیستماتیک نقض نکرده باشد. به رغم آنکه نقض حقوق بنیادی کارگران ایران در گزارش سالیانه ی خود سازمان جهانی مستند شده و با اینکه بسیاری از فعالین کارگری هم اینک در زندان بسر می برند و رژیم ایران هر روزه اعتراض و اعتصاب های کارگری را سرکوب می کند و صدها کارگر را حتی قبل از شروع اعتراض و اعتصاب، مورد ضرب شتم قرار می دهد و بازداشت می کند، سازمان جهانی کار، اقدامی در خور علیه رژیم ایران انحام نداده است.
ما بر این باوریم که کارگران ایران باید بتوانند نمایندگان واقعی خود را دراجلاس سالیانه سازمان جهانی کار داشته باشند. در حال حاضر سازمان جهانی کار، یک گروه وابسته به دولت ایران که در سرکوب و نقض حقوق بنیادی کارگران ایران نقش ایفا می کنند را به این سازمان پذیرفته است؛ و این در حالی است صدای کارگران ایران، تشکلات مستقل کارگری و فعالین کارگری ایران در سازمان جهانی کار غایب است.
ما از تجمع اعتراضی نهم ژوئن ۲۰۲۳ در مقابل سازمان جهانی کار که برای بازتاب صدای کارگران ایران و در اعتراض به حضور نمایندگان جهموری اسلامی در اجلاس سازمان جهانی کار و با خواست آزادی کارگران و معلمان زندانی و توقف اعدام های گسترده معترضان در ایران برگزار می شود، پشتیبانی می کنیم.
– فدراسیون اتحادیه های کارگران 3F(این کنفدراسیون بزرگترین اتحادیه کارگری دانمارک با 26 لوکال اتحادیه از کارگران ترانسپورت و ساختمانی و….میباشد.)
– اتحادیه کارکنان بخشهای عمومی (دولت و شهرداریها) و کمک مربیان کودک
– اتحادیه کارمندان آکادمیسین
– اتحادیه سراسری مربیان اجتماعی کودک (LFS)
– اتحادیه مشاوران اجتماعی دانمارک
– اتحادیه کارگران راه و ساختمان و محیط سبز (حومه کپنهاک)
در همکاری با کمیته زن – زندگی- آزادی در دانمارک
**********
همبستگی با کمیته جنبش کارگری در ایران SWIE فدراسیون بین المللی پناهندگان عراقی. IFIR
از متینگ و اعتراض نهم ژوئن در میدان ملل ژنو حمایت می کنند
نمایندگان مستقل کارگران در زندان و نمایندگان ضد کارگری در نشست سالانه ILO:
همبستگی با کمیته جنبش کارگری ایران و فدراسیون بین المللی پناهندگان عراقی از اعتراض نهم ژوئن در میدان ملل، ژنو حمایت می کنند.
ما با حضور سرکوبگران جنبش کارگری و تشکل های کارگری رژیم ساخته در نشست سالانه ILO مخالفیم.
ما از سازمان بین‌المللی کار (ILO) میخواهیم که خشونت مستمر مقامات ایرانی علیه فعالان سندیکایی، اعدام زندانیان سیاسی را محکوم کند و خواهان اخراج نمایندگان رژیم از کمیته هماهنگی سازمان بین‌المللی کار است.
افرادی از ایران در کنفرانس سازمان بین‌المللی کار شرکت میکنند که ادعا میکنند نمایندگان کارگران هستند و دستانشان مستقیماً با خون مردم ایران آغشته است. این در حالی است که نمایندگان واقعی کارگران در زندان های رژیم اسلامی ایران زندانی هستند.
دستگیری اتحادیه‌های کارگری ایران تلاش مذبوحانه‌ای از سوی رژیم برای ساکت کردن خواسته‌های آنها و بازخوانی خشم عمومی به‌عنوان ساختگی خارجی است. کارگران ایران و برادران و خواهرانشان در سراسر جهان از حقیقت آگاه هستند و خواهان آزادی فوری آنها هستند!
جمهوری اسلامی ایران کنوانسیون های سازمان بین المللی کار۸۷ «آزادی تشکل و حمایت از حق سازماندهی» و ۹۸ «حق سازماندهی و چانه زنی جمعی» را نقض کرده است. محرومیت کارگران از حمایت های کارگری، انحلال سندیکاهای مستقل و پیگرد قانونی و محکومیت کارگران شرکت کننده در اعتصابات تنها نمونه هایی از نقض کنوانسیون های سازمان بین المللی کار است.
ما در کنار کارگران ایران هستیم و از اتحادیه های کارگری در سراسر جهان می خواهیم که از جنبش کارگری ایران حمایت کنند. خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط نمایندگان کارگران زندانی اخراج جمهوری اسلامی ایران از کمیته هماهنگی سازمان بین المللی کار و توقف اعدام زندانیان سیاسی.
زنده باد همبستگی بین المللی
همبستگی با کمیته جنبش کارگری ایران-SWIW
فدراسیون بین المللی پناهندگان عراقی-IFIR
solidarity.iranian.workers@gmail.com
6 ژوئن 2023
زمینه:
همبستگی با کمیته جنبش کارگری ایران
این کمیته به ریاست جان مک دانل نماینده مجلس، با هدف ارائه توضیحات و اطلاعات در مورد مبارزات مردم در ایران، بسیج حمایت و همبستگی با قیام انقلابی، محکومیت نقض حقوق و اعدام ها، و تسهیل ارتباط مستقیم بین تشکل های کارگری در بریتانیا و ایران است. این کمیته متشکل از سیاستمداران، اتحادیه های کارگری، سازمان های کارگری، نمایندگان سازمان های حقوق زنان و حقوق پناهندگان، نویسندگان و فعالان است.
ایمیل:
Solidarity.iranian.workers@gmail.com
۶ ژوئن
******************
بیانیه مشترک نهادهای چپ و دموکراتیک: اعتراض به حضور جمهوری اسلامی در سازمان جهانی کار!
درهمبستگی و پشتیبانی ازجنبش کارگری ایران و اعتراض به حضور جمهوری اسلامی در سازمان جهانی کار!
عناصرجمهوری اسلامی در سازمان جهانی کار، نمایندگان کارگران ایران نیستند!
جمهوری اسلامی مقاوله نامه های سازمان جهانی کار را پایمال می کند!
یکصدویازدهمین اجلاس سالیانه “سازمان جهانی کار” (ILO)درروزهای ۵ تا ۱۶ ژوئن۲۰۲۳ درمقراین سازمان درژنوبرگزارمی شود.بررسی «اجرای مقاوله نامه ها و توصیه نامه ها»این نهاد دردستور کاراجلاس سالیانه قراردارد.
اهداف ،سیاست ها و راهبرد های سازمان جهانی کارنه تنها به دلیل پیروی ازسه جانبه گرائی در مناسبات اقتصادی مسلط درجهان سرمایه داری و یا «اعطای چهره بشری به مقوله جهانی سازی»بلکه به دلیل گسترش بحران های همه جانبه جهان سرمایه داری ،گسترش سیاست های نئولیبرالی در حوزه مناسبات کار(تشکل زدائی ،بی ثبات سازی روابط کار،سقوط دستمزد ها)با چالش های فراوان روبرو شده است.بر پایه «هزاران نمونه عینی»اجرای مقاوله نامه هاو توصیه نامه ها و نظارت بر اجرای آنهاوتضمین حقوق بنیادین کار با موانع وچالش های عدم اجرا و یا عدم پایندی به آنها روبرو شده است.ازهمین روناتوانی ازحمایت موثرازکارگران همچنان یکی از چالش های اساسی این سازمان است.
درایران درچند دهه اخیر مناسبات تولیدی جامعه عمیقا دیگرگون شده است.سلب مالکیت از توده ها درگسترده ترین ابعاد آن صورت گرفته است.خصوصی سازی ها،واگذاری های أموال عمومی،«مولد سازی های »منابع ثروت عمومی بر زمینه بحران های عمیق ساختاری اقتصاد سرمایه داری ایران،حیات طبقه کارگرایران را به مخاطره انداحته است. حکومت اسلامی رسما مقاوله نامه ۸۷ و ۹۸ را زیر پا گذاشته واجرا نمی کند.
اکنون سال هاست که مفاد«قانون کار» درقرارداد های کارگری اعتباری نداردولغووزیر پاگذاشته شده است،خروج اکثریت کارگران از شمول این قانون انجام شده است .مقرارت زدائی ها گسترده ،موقتی و بی ثبات بودن قرار داد های کار،سرکوب شدید و نظام مند تشکل یابی کارگران،سرکوب نظام مند حقوق و دستمزد ها و پائین بودن وانجماد دستمزد های چند برابر زیر خط فقر،گسترش فقر و بی نوا سازی طبقه کارگرتشدیدکرده است.افزایش بیکاری و بیکارسازی های گسترده به تشدید حاشیه نشینی انجامیده است.اشتغال هائی با عنوان شرکت های پیمانکاری تامین نیروی کاربدون برخورداری ازبیمه های تامین اجتماعی وبدون امنیت شغلی رواج یافته است.کاهش حمایت های معیشتی،حقوقی ،رفاهی و به عبارتی سقوط شدید تراز معیشتی طبقه کارگردرحد «بخورنمیر» حیات کارگران و زحمتکشان را به مخاطره انداخته است.گسترش سیاست های با خصیصه نئولیبرالی بازار کار و در یک کلام کاهش قدرت سازمانی و ساختاری طبقه کارگرتشدید شده است.مستثنی سازی کارگران از شمول بیمه های اجتماعی و بیمه بیکاری ،ورشکستگی صندوق های بازنشستگی و بدهی های کلان دولت و کارفرمایان به سازمان تامین اجتماعی ،رواج بیمه های خصوصی وخصوصی سازی صندوق های بازنشستگی،ودر نهایت شانه خالی کردن دولت از مسئولیت های حاکمیتی ،کالائی سازی بهداشت و درمان ،مسکن ،آموزش ،بازتولید اجتماعی نیروی کار را با بحران روبرو ساخته است.
عدم رعایت استاندارد هاى ایمنى و حفاظت کار،بربی ارزش شدن جان کارگران افزوده است.
تخریب وضعیت کارگران به دلیل مهاجرت های داخلی و به ویژه نقض گسترده حقوق پناهندگان قانونی و غیررسمی( بویژه مهاجرین افغانستانی) که به عنوان نیروی کاربسیار ارزان و محروم از هرگونه پوشش تامین اجتماعی بکار گرفته می شوند،تشدید شده است.
گسترش اقتصاد زیر زمینی و اشتغال غیر رسمی بدون برخورداری از پوشش تامین اجتماعی برتخریب وضعیت اشتغال زنان از طریق تشدید تبعیض های جنسیتی در مناسبات و شرایط بازار کار،زنان را به اشتغال غیررسمی و محرومیت از پوشش تامین اجتماعی و مزد های ناچیزسوق داده است.
بر میزان کودکان کار وخیابان افزوده شده است.
آن چه برشمردیم بیان روشن وآشکارعدم پایبدی ونقض صریح وآشکار ۸مقاوله نامه بنیادین حقوق کار
( ۲۹،۸۷،۹۸،۱۰۰،۱۱۱،۱۱۵،۱۸۲،۱۳۸ ) سازمان جهانی کار از سوی جمهوری اسلامی و همچنین تعرض وتهاجم جمهوری اسلامی به حق حیات کارکران و زحمتکشان است.
افزون براین همه، جمهوری اسلامی اعتراضات واعتصابات طبقه کارگرایران رابه شدت سرکوب ،فعالین کارگری را دستگیرو وهرصدای حق خواهی واعتراض به فقروفلاکت وفرودستی درجامعه را بیرحمانه سرکوب می کند.
خیزش انقلابی زن ،زندگی،آزادی و رویاروئی این جنبش با حکومت ضربات سنگینی را بر رژیم وارد آورد.اکنون زندان واعدام به اصلی ترین حربه رژیم دررویاروئی با خیزش انقلابی مردم ایران تبدیل شده است
دراجلاس امسال درحالی که بسیاری ازنمایندگان واقعی کارگران ایران ،فعالین سندیکائی در زندان بسر می برند ، قرار است نمایندگان حکومتی و ضد کارگری رژیم ،نقض مقاوله نامه و تعرض به طبقه کارگرایران رالاپوشانی و کتمان کنند.آنها قراراست پایبندی واجرای مقاوله نامه هاو توصیه نامه های سازمان جهانی کار را از سوی رژیم نشان دهند.
جمهوری اسلامی نه می خواهد و نه می تواند مقاوله نامه های بنیادین حقوق کار را اجرا کند.
ما نهاد های چپ و دموکراتیک ،گماشتگان،عناصر امنیتی جمهوری اسلامی را نمایندگان طبقه کارگرایران نمی دانیم.آنها عناصر تشکل های وابسته به جمهوری اسلامی هستند.ما خواستار اخراج آنها از مجمع عمومی سازمان جهانی کار هستیم.
ما ازتشکل ها،سندیکا ها و اتحادیه های کارگری که درمجمع عمومی سالانه سازمان جهانی کار شرکت می کنند می خواهیم:
– دردفاع از مبارزات طبقه کارگرایران برشرکت وحضورنمایندگان تشکل های مستقل وسندیکائی ایران تاکیدوپافشاری کنند.
– پیگیرانه در مجمع عمومی براجرای ۸مقاوله نامه بنیادین حقوق کاراز سوی جمهوری اسلامی تاکید و تصریح کنند!
– برآزادی فوری نمایندگان کارگران و فعالان صنفی زندانی و همه زندانیان سیاسی و عقیدتی ایران تاکید کنند!
– برتوقف اعدام ها در میان همه ساکنان سرزمین مان ایران و خاصه در بین اقلیت های دینی و ملی تاکید وبر آزادی تمامی زندانیان سیاسی و دستگیر شدگان پافشاری کنند!
– ما ازخواست هاوتاکیدات رضا شهابی ازاعضای هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران وحومه که هم اکنون زندانی اوین است وعلی نجاتی از سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه در نامه هایشان به سازمان جهانی کار پشتیبانی می کنیم!
مانهاد های چپ ودموکراتیک ازهمه مبارزین پیکاربرای نان وآزادی ،ازهمه فعالین کارگری،اتحادیه های کارگری مبارز،نهاد ها وتشکل های مدافع حقوق کارگران ، تشکل های زنان ،احزاب وسازمان های سیاسی دعوت می کنیم برای پشتیبانی وهمبستگی با جنبش کارگری ایران درتظاهرات روز۹ ژوئن از ساعت۱۱ تا ۱۵ درمیدان ملل درشهر ژنوـ سوئیس شرکت واز جنبش کارگری ایران پشتیبانی نمایند.
زندانی سیاسی آزاد باید کردد!
زنده باد آزادی،برابری، دمکراسی !
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی!
نهاد های چپ و دموگراتیک
خرداد ۱۴۰۲ – ژوئن ۲۰۲۳
ــ شورای همبستگی با مبارزات مردم ایران -انگلستان
– کمیته همبستگی کارگران ایران و سوئد
– فدراسیون اروپرس ـ بلژیک
– کمیته دفاع از زندانیان سیاسی ایران-برلین
– کانون پشتیبانی از مبارزات مردم ایران- وین
– شورای همراهی با الترناتیو کارگری ایران
– همبستگی با مبارزات مردم ایران – سوئیس
– همبستگی با مبارزات مردم ایران – لندن
– کمیته دفاع از مبارزات مردم ایران- سوئیس
– کانون همبستگی با کارگران ایران -گوتنبرگ (سوئد)
– کارگروه ارتباطات کانون کنشگران دموکرات و سوسیالیست هانوفر
ـ نهاد همبستگی با جنبش کارگری در ایران(غرب آلمان)
ـ شورای همراهی با آلترناتیو کارگری ایران .هلند
– شورای همبستگی ایرانیان با روژاوا – استکهلم
– انجمن سوسیالیستهادر سوئد
– انجمن پناهندگان ایرانی – گوتنبرگ
– کمیته همبستگی با جنبش کارگری ایران – استرالیا
فراخوان تجمع دراعتراض به حضورجمهوری اسلامی دراجلاس سالیانه سازمان جهانی کار وبرای همبستگی با مبارزات کارگران درایران!
*****************
تریبون کارگری: جنبش کارگری ، موقعیت کنونی آن و اجلاس سازمان جهانی کار
در تریبون کارگری این هفته ،علی دماوندی با ایوب رحمانی و علی رضا نوایی در باره موقعیت کنونی جنبش کارگری، نگاهی دارند به اعتراضات و مطالبات این جنبش در اردیبهشت ماه، علاوه برآن در باره اجلاس سازمان جهانی کار، درخواستها و انتظارات جنبش کارگری و فعالان آن در این رابطه، خواست اخراج نمایندگان حکومت اسلامی از این سازمان و دعوت عمومی از همه ی فعالان این جنبش در خارج از کشوربرای شرکت در تظاهرات ۹ ژوئن در ژنو…گفتگو کرده است.
**********
گفتگوی رادیو همبستگی استکهلم با جمشید مهر در پشتیبانی از جنبش کارگری ایران مقابل سازمان جهانی کار (ILO) – ژنو میدان ملل
۹ ژوئن
By – جمشید مهر
تظاهرات درهمبستگی وپشتیبانی ازجنبش کارگری ایران مقابل سازمان جهانی کار (ILO) – ژنو میدان ملل جمعه ۹ ژوئن
برخلاف نظر شخص “آنارکو-سندیکالیست” در کامنت اول که میخواهد علیه آنارشیسم و کمونیسم بنویسد، جامعه ایران در زمان شاه فئودالی نبود. دفاع او از سوسیالیسم واقعی نیست و به انقلاب سوسیالیستی در ایران اعتقاد ندارد. کسی که نام آنارکو-سندیکالیست را دزدیده، کامنتهای بی محتوا و الکی می نویسد و میخواهد کمونیسم و یا سوسیالیسم را تخریب کند و نگذارد سرمایه داری در ایران به چالش گرفته شود. او در حقیقت آنارکوسندیکالیست نیست، سرمایه دار است.
آنارکوسندیکالیست واقعی
آنارکوسندیکالیسم هوادار تشکلهای کارگری ضد سرمایه داری است نه هر تشکل کارگری. هدف آنارکوسندیکالیسم بوجود آوردن جامعه بدون طبقه و بدون دولت است نه دولت دیکتاتوری پرولتاریای مارکسیستها. سوسیالیستهای تاکنونی ایران همگی مارکسیست بوده اند و با ایجاد احزاب و تشکلات گوناگون فقط در جنبش کارکری تفرقه ایجاد کرده اند.
آنارشیست
درود بر سوسیالیست های ایران که در طی یک قرن تلاش و روشنگری و جانبازی و مبارزه توانستند در یک جامعه و فرهنگ فئودالی مذهبی غرب زده در زمان شاه و شیخ نطفه های حنبش کارگری سندیکایی را آبیاری کنند تا اکنون یک حداقل تشکیلات و سازماندهی بوجود بیاید. بعضی از افراد اپوزیسیون بارها تشکیل یک صندوق کمک مالی به زندانیان نیازمند و کارگران اعتصابی را پیشنهاد نموده اند.
آنارکو-سندیکالیست