برای  فرزندم


مات کرده
نظمِ   مرگسالار   را
حصرِ
طبیعت  ناَسازگار

آوازهای  پرندگان
اکنون
نغمه هائی   مانند
نورس
و
گوش نواز

پرتابهایم   انگار
از  
جهانی    ناآشنا

 باشد ،  که
در جهانِ
سزاوارِ   انسان
فرود  آئیم

در سوگ
از دست دادنِ
عزیزترین هامان
مادر –  زمین
اکنون
سوگوار است
و
اندیشناک
 

مادر –  زمین
نادانی
و
نامهربانی
 آدم  وارگان
  را
خواهدبخشید

من ، امشب
نگرانِ  نگهبانانِ
هستیِ  انسانم

نگرانِ  آنان
که
تاوانِ
جهالتِ  ما  را
در خط اول عشق
با  جانِ شیفته
تاخت   میزنند
و
دانه ،  دانه
در  دامان  مادر
به‌  میهمانیِ
خاک  میروند

من ، امشب
برای   یکی شان
بی قرار  و  دلتنگم
برایِ   
فرزندم


پاریس  _  ۲  آوریل  ۲۰۲۰