گویا همه نگرانی های سال گذشته فراموش شده اند. آنزمان خانم اورزولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا، ایتالیایی ها را تهدید می کرد که اگرخانم جورجیا ملونی بر سر کار بیاید، تاوانش را بد جوری پس خواهند داد. اما امروز این دو رهبر، یکی از جناح راست و دیگری راست افراطی، کنار هم و با لبخند در مقابل عکاسان ظاهر می شوند، در شبکه های اجتماعی تعارف رد و بدل می کنند و با همدیگر سفری هم به تونس می روند. رئیس مجلس ایتالیا که گفته می شد «پوپولیست»، «غیر لیبرال» و «پسا فاشیست» می باشد، در عرض چند ماه به شریکی جدی و منطقی تبدیل شده است.

نویسنده Benoît Bréville برگردان مرمر کبير 

الگوی جورجیا ملونی↑  

خانم ملونی خیلی سریع قلق کار برای یک «دگردیسی» مناسب، دستش آمد. او به محض ورود به کاخ چیگی، بودجه دولتی را کاهش داد، از مخارج اجتماعی زد وانتقادات سابق خود برعلیه سلطه بروکسل را قورت داد تا توانست ازکمک های اروپا برای راه اندازی اقتصاد بهره ور شود (۱۹۱ میلیارد یورو تا سال ۲۰۲۶). او بر دلبستگی خود به سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) تاکید کرد، خواستار تحریم های باز هم شدیدتری بر علیه مسکو و تسلیحات باز هم پیچیده تری برای کیف شد. یک کلام ، در گفتمان غالب ذوب شد. آلن منک، نظریه پرداز فرانسوی با وجد نوشت « حامی ای بهتراز جورجیا ملونی برای دفاع از اروپا و یورو وجود ندارد »، (FigaroVox، ۸ ژوئن ۲۰۲۳). دومینیک رینیه، کارشناس سیاسی لیبرال هم با خشنودی اعلام کرد که : « او امروز در سخنرانی هایش تمام قد از کیف دفاع می کند. دیگر هرگز یک کلمه انتقاد آمیز در باره اتحادیه اروپا و ناتو از او نمی شنوید. او توانسته است در عرض چند ماه از شر وصله نا جور« افراطی گری» رهایی یابد» (لو فیگارو، ۱۱ ژوئن ۲۰۲۳).

جواز چهره قابل قبول اروپایی بودن به این ترتیب کسب می شود. متقاضی باید به دو ارزش اصلی احترام بگذارد: ریاضت و آتلانتیسم. خانم ملونی پس از برآورده شدن این شرایط می تواند تا آنجا که دلش می خواهد بر اظهارات بیگانه هراسانه خود بیفزاید، برعلیه همجنس گرا ها، دوجنسیتی ها و ترنسها (LGBT) عربده بکشد، هرچه می خواهد در باره تئوری منسوخ « خارجی ها جای ما را می گیرند» سرو صدا کند، دسترسی به سقط جنین را محدود و نا ممکن سازد، سعی کند تا قانون اساسی را به شکل اقتدارگرایانه تغییر دهد و رسانه ها و نهادهای فرهنگی را مهار کند، دستش برای هر کاری باز می شود. روز ۲۰ ژوئن در پاریس، رئیس جمهور فرانسه از اواستقبال گرمی کرد وسپس کاخ الیزه اطمینان داد که «این دیدارامکان ایجاد همگرایی را فراهم کرد».

الگوی ملونی، یعنی ناسیونالیسم علیرغم اروپایی بودن و آتلانتیسم، پس از حمله روسیه به اوکراین در سراسر قاره کهن به پیش می رود. در حال حاضر راست افراطی با توجه به موفقیت های انتخاباتی اخیرش، در چندین کشور به یمن ائتلافهای سیاسی با محافظه کاران به رهبری رسیده است – ایتالیا، سوئد، فنلاند و شاید به زودی اسپانیا. این اتحادها دیگر مثل سابق، کسی را برافروخته نمی سازد. هنگامی که در سال ۲۰۰۰ ، وزرای راست افراطی وارد دولت اتریش شدند، چهارده کشور دیگر عضو اتحادیه اروپا در آنزمان، همه تماس ها با این کشور را به حالت تعلیق در آوردند و توافقات رسمی دوجانبه و مبادلات دیپلماتیک با وین ، تنها به موضوعات فنی محدود گشت. رئیس پارلمان اروپا، وابسته به حزب مردم اروپا (EPP)، در استراسبورگ حتی اعلام کرده بود که تا زمانی که راست افراطی در قدرت باشد به اتریش پا نمی گذارد. از اکتبر ۲۰۲۲، رهبر فعلی EPP، آقای مانفرد وبر، پنج بار به رم سفر کرده است تا نظر لطف خانم ملونی را به عنوان متحد، با توجه به انتخابات اروپا در سال ۲۰۲۴ ، جلب کند. چهره اروپای دوران ما چنین خواهد بود : افراط راستگرایان بر علیه خارجیان و راست گرایی افراطیون در زمینه اقتصاد و سیاست خارجی…

Benoît Bréville

عضو هیئت تحریریه لوموند دیپلماتیک